Met de lijst van bestanddelen wordt aangegeven welke stoffen in de receptuur zijn gebruikt. In principe moeten alle cosmetische bestanddelen die in een product zitten, op de verpakking zijn vermeld.
De cosmetische bestanddelen moeten volgens de specificaties in de INCI-richtlijn worden vermeld, zodat wereldwijd consistente benamingen worden gebruikt. De lijst begint daarbij steeds met het woord Ingredients.
De namen van de exacte ingrediënten variëren. De termen zijn meestal Engelstalige, verkorte vormen en gangbare afkortingen of vereenvoudigingen van de soms ingewikkelde chemische namen.
Voorbeeld:
Natuurlijke bestanddelen in cosmetica worden met hun Latijnse naam en de Engelse vertaling ervan (tussen haakjes) weergegeven, gevolgd door een beschrijving van het deel van de plant waar de stof uit is gewonnen en de naam van de stofgroep:
Voorbeeld:
Kleurstoffen en pigmenten worden ongeacht de percentages aan het einde van de INCI-lijst vermeld.
Ze worden met hun zogenaamde CI-nummers (CI = Color Index) aangegeven, een universeel nummeringssysteem en naslagwerk, deels aangevuld met de stofnaam tussen haakjes. Voorbeeld: CI 77891 (Titanium Dioxid).
Bij producten die in verschillende kleurvarianten worden aangeboden, zoals lippenstift, foundation en oogschaduw, staat vaak 'may contain [+/-]', gevolgd door een lijst van verschillende kleurstoffen.
Dat betekent dat de genoemde kleurstoffen in de kleurvariant kunnen voorkomen, maar dit niet per se zo hoeft te zijn. Omdat de varianten meestal op dezelfde receptuur zijn gebaseerd en alleen de kleursamenstelling anders is, is deze manier van vermelden toegestaan.
Geurstoffen worden onder het begrip Parfum (Fragrance) samengevat.
Dit is met uitzondering van 26 geurstoffen die volgens de cosmeticaverordening vanwege het hoge allergene potentieel apart moeten worden vermeld:
Geurstoffen met allergeen potentieel:
Sinds 2013 moeten ook nanomaterialen in cosmetica worden vermeld. In de cosmetica gelden deeltjes met een diameter kleiner dan 100 nanometer (1 nanometer = 1 miljardste meter) als nanomaterialen. Het betreffende ingrediënt wordt aangevuld met het woord (nano).
Bij natuurlijke cosmetica is vaak nog informatie over de kwaliteit of de oorsprong van de gebruikte bestanddelen te vinden. Deze worden met een ateriskindex* onder de INCI-declaratie toegelicht:
Voorbeeld:
* uit gecontroleerde biologische teelt
** uit etherische oliën gewonnen
Met fabrikant wordt het bedrijf bedoeld dat een product op de markt brengt. Het merk hoeft niet altijd de naam van het producerende bedrijf te zijn. Ook het hoofdkantoor van de fabrikant of het land waaruit het product is geïmporteerd, moet worden aangegeven.
De inhoud moet ook worden vermeld. Dit wordt gegeven in gram of in milliliter. Deze informatie heeft alleen betrekking op de netto inhoud van de verpakking. Het gewicht en het volume van de verpakking zelf zijn niet in deze waarde opgenomen.
Cosmeticaproducten die in gesloten, niet aangebroken toestand minder dan 30 maanden houdbaar zijn, moeten van een minimale houdbaarheidsdatum worden voorzien. De beperkte houdbaarheid wordt verder met het zandloperpictogram op de verpakking verduidelijkt.
Als de houdbaarheid in gesloten toestand langer is dan 30 maanden, hoeft er geen minimale houdbaarheidsdatum te worden vermeld. Maar er moet wel worden aangegeven hoe lang het product na het aanbreken kan worden gebruikt. Dit wordt met het pictogram van een geopende pot met vermelding van de duur in maanden verduidelijkt.
Het batchnummer is een door de fabrikant vastgelegd, individueel nummer dat het product eenduidig identificeert. Via het batchnummer kan bij de fabrikant worden achterhaald wanneer en met welke grondstoffen het product is geproduceerd.
Als achteraf een productiefout aan het licht komt en er een terugroepactie wordt opgezet, hoeven alleen producten van dezelfde batch van de markt te worden gehaald.
Het opschrift op de verpakking moet informatie bevatten over het gebruiksdoel van het product, dat wil zeggen voor welk toepassingsgebied de fabrikant het product heeft bedoeld. Deze informatie is vaak in verschillende talen te vinden, meestal in het Engels en Frans.
De gebruiksinstructies kunnen eventueel ook worden weggelaten als de toepassing al door het gebruiksdoel duidelijk wordt, zoals bij een handcrème.
Bij sommige producten is het nodig om waarschuwingen op de verpakking te zetten.
Dat geldt bijvoorbeeld voor bussen die onder druk staan, zoals spuitbussen, middelen die niet in de buurt van de ogen of het slijmvlies mogen komen, producten die niet geschikt zijn voor kinderen en allergie-informatie die bijvoorbeeld bij haarverf verplicht moeten worden aangegeven.
"Wie begrijpt hoe cosmetische bestanddelen te werk gaan, zet de eerste stap richting een effectieve huidverzorging", aldus biochemicus Dr. S. Schunter. Ze vindt het als gepromoveerd biochemicus leuk om chocola te maken van de vaak cryptische lijsten met bestanddelen van huidverzorgingsproducten: wat zit erin en hoe werkt het. Zij is ervan overtuigd: met deze kennis kun je voor elk huidtype en elke toestand van je huid de juiste verzorging bepalen.